در آستانه سالروز قیام تاریخی مردم تبریز در ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۶، صبح امروز (چهارشنبه) جمعی از مردم آذربایجان شرقی با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
گزیده سخنان مقام معظم رهبری در این دیدار به شرح ذیل است:
لازم میدانم به ملت ایران اظهار تعظیم کنم به خاطر این حرکت ارزشمندی که در بیست و دوم بهمن امسال نشان دادند. امسال این شنبه‌ای که گذشت، شنبه‌ی بیست و دوم بهمن یک شنبه‌ی تاریخی، یک بیست و دوم بهمن تاریخی بود. در سرتاسر کشور مردم به معنای واقعی کلمه حماسه آفریدند. این همه تبلیغات مخالف، این مشکلاتی که مردم با همه‌ی وجودشان، با جسم و جانشان حس میکنند، تحریکات دشمنان، هوای سرد، در بعضی نقاط کشور هوای زیر صفر، همه‌ی اینها تحت تأثیر گرمای ایمان و بصیرت مردم ایران نادیده گرفته شد، مردم آمدند با این عظمت، این آمدن مردم حقایق زیادی را بیان کرد.
اظهار ارادت به ملت ایران در همه جا؛ از منتها الیه شرق کشور تا منتها الیه غرب کشور، از شمال تا جنوب کشور، در شهر‌های دوردست، در مراکز، در شهر‌های بزرگ مثل تبریز، اصفهان، مشهد و جا‌های دیگر تا روستاها؛ همه با هم صدا بلند کردند ملت ایران، خیلی ارزشمند است اینها. شکراللّه سعیکم ملت ایران! البته بنده حالا خودم را شایسته‌ی این نمیدانم که من تشکر کنم، خدا باید تشکر کند.
پیام ملت ایران در این بیست‌ودوم بهمن، حمایت کامل از انقلاب اسلامی و از نظام جمهوری اسلامی بود. این از همه‌ی صدا‌ها بلندتر بود. البته صدا‌های مخالف و معارضی هم وجود دارد و وجود داشت و دشمنان-امپراطوری رسانه‌ای دنیا که دست صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها است- سعی میکنند صدای آن‌ها را غلبه بدهند، اما نه؛ نتوانست. صدای ملت بر صدای دیگران غلبه پیدا کرد.
در روز بیست و نهم بهمن سال ۵۶ تاریخ ایران ورق خورد، یعنی یک مقطع تعیین کننده‌ی تاریخی بود. خب در نوزدهم دی همان سال در قم آن قیام اتفاق افتاده بود، شکی نیست قمی‌ها کار بزرگی هم کردند، ابتکار عمل را به دست گرفتند، ولی مثل نوزدهم دی قم در کشور باز هم اتفاق افتاده بود، اما فراموش شده بود، پانزدهم خرداد سال ۴۲ با آن کشتار و با آن حرکت عظیمی که در تهران و قم و بعضی شهر‌های دیگر انجام گرفت ملت قیام کردند، جان دادند، خون دادند، تعداد هم خیلی زیاد بود، اما فراموش شد.
تبریزی‌ها قیام قم را تبدیل کردند به قیام ملی، تبدیل کردند به یک حادثه‌ی عمومی با اینکه سختگیری و شدت عمل در تبریز خیلی بیشتر بود.
دستگاه آن‌قدر دستپاچه شد که تانک آورد در خیابان، کشتارکردند، مردم را کشتند. اما مردم تبریز عقب‌نشینی نکردند. جان دادند، خون دادند، ایستادگی کردند، شعار دادند، قضیه‌ی قیام را ملی کردند، صدای فداکاری آن‌ها به همه‌ی کشور رسید لذا همه‌گیر شد، چهلم تبریز در چند جا گرفته شد این معنایش آن بود که فریاد تبریزی‌ها همه‌ی ایران را فرا گرفت. کمتر از یکسال بعد هم بساط حکومت استبدادی سلطنتی واژگون شد؛ تاریخ‌ساز یعنی این.
تبریز نگذاشت تجربه‌های گذشته تکرار بشود با ایستادگی با مقاومت با شجاعت. پرچم آزادی ایران دست تبریزی‌ها است.
آن چیزی که به ملت‌ها هویت میدهد شخصیت میدهد عظمت میدهد به حفاظت از خود ملت‌ها از فرهنگ آن‌ها کمک میکند استقامت آن‌ها و ایستادگی آنهاست.
استقامت، این هویت را حفظ میکند، هویت میدهد به یک ملت، یک جمعیت. باید خسته نشد، باید ناامید نشد، باید از عربده‌های دشمن خوف نکرد.
این بیست و دوم بهمن امسال هم یک مصداق دیگر همین استقامت است. با این نگاه، با این دید مسئله را ببینیم و بررسی کنیم. صرف اینکه حالا جماعت آمدند درخیابانها، خب کارخوبی است. گاهی اوقات انگیزه‌های گوناگونی وجود دارد برای آمدن به خیابان. مهم‌تر از این، همین است که نگاه کنیم ببینیم این آمدن به معنای استقامت ورزیدن بود.
یکی از اهداف مهم این اغتشاشات پائیز در تهران و بعضی جا‌های دیگر، یکی از مهم‌ترین اهدافش این بود که همین بیست و دوم بهمن را از یاد مردم ببرند. مردم حضور میلیونی خودشان را در سالروز پیروزی انقلاب نشان ندهند، فراموش کنند.
مردم استقامت ورزیدند آمدند. پس این آمدن استقامت بود. این استقامت برکت دارد.
یکی از چیز‌هایی که در ایجاد قوت در کشور مؤثر است و کشور را قوی میکند اتحاد ملی است، اتحاد ملی. سر چیز‌هایی جزئی تنازع نباید انجام بگیرد، البته اختلاف نظر هست، در این اختلاف نظر‌ها مباحثه خوب است، مناظره خوب است، اما منازعه خوب نیست.
مناظره کنند، حرف بزنند، بحث کنند، در دانشگاه، در حوزه، در رسانه‌های عمومی، استدلال کنند با ادب، با حفظ حرمت دیگران این خوب است، اما منازعه کردن خوب نیست، دشمنی کردن خوب نیست، دهان را به حرف ناشایست آلودن خوب نیست، اینها خوب نیست. اتحاد است که کمک میکند.
ما پیشرفت کردیم، اما آیا در کنار این پیشرفت‌ها ضعف نداریم؟ چرا. کمبود‌ها و ضعف‌های ما کم نیست، بعضی‌هایش را مردم احساس میکنند. گرانی هست، تورم هست، این ضعف است. کاهش ارزش پول ملی هست. اینها ضعف است. اینها را داریم ما، ضعف‌های دیگری را هم داریم در بخش‌های مختلف.
ضعف‌ها وجود دارد منتها ما دو جور میتوانیم به مسئله نگاه کنیم درست توجه بفرمایید به خصوص جوان‌های عزیزمان توجه کنند. یک طرف پیشرفت‌ها، موفقیت‌ها، دستاوردهاست یک طرف هم ضعف‌هاست. دو جور میشود نگاه کرد. یک جور این است که نگاه کنیم به دستاورد‌ها بفهمیم که ما توانش را داریم. بگوییم خیلی خب. با همان همتی که اینها را به دست آوردیم این ضعف‌ها را هم با همان همت برطرف خواهیم کرد. این نگاه، نگاه انقلابی است.
یک نگاه دیگر این است که نگاه کنیم به ضعف‌ها بگوییم آقا فایده‌ای ندارد ببین نگاه کن، ببین چه ضعف‌های داریم ما. فایده ندارد نمی‌شود کاری کرد. یا بنشینیم دست روی دست بگذاریم یا نق بزنیم یا فریاد علیه بزنیم یا ضعف‌ها را با صدای بلند چند برابر بزرگ کنیم. این نگاه، نگاه‌های ارتجاعی است.
بله ضعف هست منتها شما با نگاه انقلابی به ضعف‌ها نگاه کنید چرا با نگاه ارتجاعی نگاه میکنید.
گاهی اوقات در مقام خدشه‌ی در پیشرفت‌ها می‌گویند، چرا همه‌ی تلاش خودتان را گذاشتید روی تسلیحات؛ پهباد، موشک و... خب، جوابش این است که اولاً لازم است، کشوری که دشمن دارد باید به فکر خودش باشد دیگر.
ما دشمن داریم باید جهت دفاعی‌مان را تقویت کنیم عقل حکم میکند، شرع هم میگوید: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ».
ثانیاً در بخش‌های دیگر مگر کمتر از بخش دفاعی کار شده؟ چندین برابر بخش دفاعی در بخش صنعت کار شده، در بخش‌های زیربنایی کار شده، در جاده و سدّ و امثال اینها کار شده، این همه کار.
حالا مسائل دفاعی طبعاً جوری است که دشمن‌ها هم میخواهند به دلایل خاص خودشان مدام تبلیغ کنند که بله؛ ایران پهپاد داشت به فلان جا فروخت، به فلان جا داد، چه کرد چه کرد. اما پیشرفت‌های صنعتی را داعی ندارند بلکه داعی دارند که کتمان کنند و کتمان میکنند، ما در قسمت‌های دیگر هم پیشرفت زیاد داشتیم.
البته ملت به این وسوسه‌هایی که میکنند اعتنایی نکرد. همین‌هاست که دشمن ما را عصبی میکند، همین پیشرفتهاست که دشمن را عصبانی میکند.